Hemoroidy: przyczyny, objawy, leczenie

Nie ma takiej osoby, która nigdy nie słyszała słowa „hemoroidy”. Używają go wszyscy, nawet ci, którzy nie mają nic wspólnego z medycyną.

Samo określenie hemoroidy pochodzi od dwóch greckich słów – „hem” („krew”) i „roos” („krwawienie”)

Koncepcja jest niejednoznaczna, ponieważ nie każde krwawienie jest konsekwencją hemoroidów, a hemoroidy nie zawsze powodują krew. W tym przypadku szersze pojęcie „hemoroidów” będzie obejmowało pojęcie „hemoroidów” - obrzęk, obrzęk pojawiający się przy wysiłku.

Opis problemu

Hemoroidy to specjalne formacje odbytu zlokalizowane pod odbytnicą. Ich struktura to splot naczyń żylnych. Znajdują się wewnątrz i na zewnątrz błony śluzowej. Lokalizacja tych formacji oddziela hemoroidy wewnętrzne i zewnętrzne.

Same sploty pełnią funkcję ochronną: chronią odbytnicę przed nietrzymaniem płynnych kału i gazów, a także całkowicie zamykają kanał odbytu. Według statystyk na tę chorobę cierpi 20% dorosłych. I to właśnie ta choroba jest powodem udania się do lekarza specjalisty.

Co przyczynia się do wystąpienia i rozwoju choroby

Hemoroidy zwykle działają tylko z więzadłem Parkesa. W przypadku ciężkiej lub długotrwałej aktywności fizycznej więzadła te mogą ulec uszkodzeniu. Kiedy integralność więzadeł jest uszkodzona, hemoroidy stają się przepełnione krwią. Konsekwencją tego jest ich utrata i krwawienie.

Żyły zapewniające prawidłowy przepływ krwi z błony śluzowej ulegają uciskowi. Krew zaczyna zastygać.

Czynniki wywołujące rozwój hemoroidów

Sama patologia nie powstaje ot tak, sama. Na jego występowanie i rozwój ma wpływ kilka czynników:

1. Czynnik dziedziczny (w węźle hemoroidalnym i żyłach nie ma zastawek zapewniających odpływ krwi).
2. Zwiększone ciśnienie w układzie żylnym.
3. Problemy z jelitami (zaparcia, biegunka), częste wizyty w toalecie.
4. Ciąża, poród, nasilenie obrazu klinicznego choroby.
5. Siedzący tryb życia, długie przebywanie w pozycji stojącej.
6. Niektóre sporty i zawody.
7. Cechy dietetyczne (alkohol, pikantne potrawy). Ale to bardziej przyczynia się do zaostrzenia niż rozwoju.

Uważać na! Nawet jeśli występuje krwawienie z kanału odbytu, nie można mówić o hemoroidach. Aby potwierdzić diagnozę, konieczne są badania i badanie odbytnicy:

• Kolonoskopia.
• Anoskopia.
• Sigmoidoskopia.

Krwawienie i węzły mogą wystąpić zarówno w przypadku zapalenia jelit, jak i nowotworów złośliwych.

Hemoroidy: objawy i klasyfikacja

Lokalizacja węzłów:

• Na zewnątrz.
• Wnętrze.
• Mieszany.

Pierwszy widok - rozszerzenie naczyń żylnych znajdujących się poniżej linii zębatej odbytnicy. Ten typ charakteryzuje się objawami obrzękowymi i dyskomfortem w odbytnicy. Ten typ patologii charakteryzuje się silnym bólem.

Drugi typ - ekspansja samych hemoroidów, zlokalizowana poniżej linii. Hemoroidy dzielą się na stopnie 1, 2, 3 i 4 (ciężkość choroby zależy od ciężkości węzłów). Istnieją również ostre i przewlekłe hemoroidy, powstałe w wyniku tej samej choroby.

Przewlekłe hemoroidy

Obraz kliniczny:

• Krew jest okresowo uwalniana z odbytu.
• Utrata splotów znajdujących się wewnątrz błony śluzowej.
• Swędzenie i pieczenie w odbycie.
• Wydzielina z odbytnicy.

Objawy przewlekłych hemoroidów

Krwawienie jelitowe

Jest to najczęstszy objaw tej choroby, występujący u 10% pacjentów. Według statystyk najczęstszą przyczyną jest wypróżnienie. Objawy mogą być intensywne lub niezbyt intensywne i mają charakter epizodyczny. Kolor wydzieliny jest szkarłatny, w postaci „plam” (występuje podczas odcedzenia) lub pod koniec opróżniania (w postaci kropli). Jeśli po poprzednim wypróżnieniu w odbycie pozostanie krew, następnym razem będzie ona ciemna lub skrzepnięta.

70-80% przypadków to objawy kliniczne hemoroidów. Zaparcia i biegunki, picie alkoholu, pikantne potrawy i duża aktywność fizyczna również powodują krwawienie. Konsekwencją tego jest wystąpienie anemii.

Krwawienie z odbytu nie zawsze jest oznaką tej choroby. Może również wystąpić w przypadku innych chorób jelit. Jeśli wystąpi u osób powyżej 40-45 roku życia, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem. Także jeśli wystąpi u osób z predyspozycją do nowotworów konieczna jest wizyta u lekarza.

Jakie choroby mogą powodować krwawienie:

• Uchyłkowatość jelita grubego.
• choroba Leśniowskiego-Crohna.
• Nowotwór złośliwy odbytnicy.
• Polipy jelitowe.

Jeśli zauważysz wydzielinę z odbytu, skonsultuj się z proktologiem i wykonaj niezbędne badania odbytnicy i jelita grubego.

Występ splotów żylnych

Objaw ten występuje już w długotrwałej fazie choroby. Najpierw ma to miejsce, gdy jelita są puste. Ponadto objaw pojawia się przy wysiłku. Jeśli patologia jest ostra, wypadanie następuje bez wysiłku. Sploty są regulowane niezależnie w 2 etapach. Na etapie 3 zmniejsza się je ręcznie, ze względu na zmniejszone napięcie mięśni odbytu. Całkowicie wypadają na etapie 4.

Ból analny

Krwawienie nie jest jedynym powodem, dla którego ludzie zgłaszają się do specjalisty. I niekoniecznie są to hemoroidy. Ból odbytu może wystąpić w ostrej fazie choroby. Powody:

• Zaparcie.
• Częste wizyty w toalecie.
• Szczelina odbytu.
• Zakrzepica węzłów.

Jeśli leczenie zostanie przeprowadzone nieprawidłowo, szczelina odbytu stanie się przewlekła.

Wydzielina jelitowa

Charakter wydzieliny w tej chorobie jest wodnisty lub śluzowy. Powstają w wyniku epizodycznej utraty węzłów. Podczas krwawienia należy zwrócić uwagę na wydzielinę śluzową. Najczęściej występują, gdy wypadają węzły lub błony śluzowe. Innymi przyczynami są nowotwory (polipy kosmków, guz).

Swędzenie w odbycie

Objawy te, takie jak swędzenie odbytu, a także dyskomfort w odbycie, występują przy dysfunkcji jelita grubego. Zwykle pojawiają się w późnym stadium choroby.

Klasyfikacja

1 faza - sploty żylne nie wypadają. Szkarłatny kolor wydzielanej krwi.

2 fazy - wypadające węzły zastawia się samodzielnie (z krwawieniem lub bez).

3 fazy - węzły wypadają sporadycznie i są zawiązywane ręcznie.

4 fazy - neopleksy i błona śluzowa odbytnicy zaczynają stale wypadać. Ręczna redukcja staje się niemożliwa.

Ostre hemoroidy

Z reguły występuje podczas zaostrzenia w fazie przewlekłej. Najczęstsze objawy:

• Węzły zewnętrzne z występowaniem zakrzepicy.
• Występ wewnętrznych zakrzepowych splotów.

Kiedy pojawia się zakrzepica, węzły stają się gęstsze i powiększają się. Silny ból występuje w okolicy odbytu.

Leczenie ostrych hemoroidów

Na etapie zakrzepicy możliwa jest trombektomia (wycięcie zakrzepłego węzła i usunięcie skrzepu). Operację przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Czas trwania – kilka minut. Po zabiegu ból natychmiast zaczyna ustępować.

W przypadku wypadania hemoroidów wewnętrznych pojawia się obrzęk i stan zapalny. Operacja jest przeciwwskazana ze względu na możliwe powikłania. Terapia:

• Stosowanie maści i czopków.
• Pigułki.

Jeśli objawy zostaną zauważone na czas, czas trwania ostrej fazy ulega skróceniu do tygodnia. Jeśli patologia nie jest leczona przez długi czas, może wystąpić ropne zapalenie.

3 fazy choroby w ostrym przebiegu

1. Pojawienie się skrzepów krwi w splotach żylnych wewnętrznych i zewnętrznych. Nie ma stanu zapalnego.
2. Obecność skrzepów krwi w węzłach ze stanem zapalnym.
3. Na tle powyższych objawów rozwija się zapalenie tkanki podskórnej. Pojawiają się powikłania - krwawienie, ropne zapalenie.

Jak leczyć hemoroidy w fazie przewlekłej

Hemoroidy to poważna, nieprzyjemna, ale uleczalna choroba. Istnieje wystarczająco dużo metod leczenia, aby go wyeliminować. System leczenia jest stale udoskonalany. Każda metoda ma niewątpliwie zalety i wady. I są stosowane w zależności od fazy. Na zastosowanie konkretnej techniki wpływają następujące czynniki:

• Przebieg choroby.
• Charakter wydzieliny.
• Wiek pacjenta.
• Częstotliwość krwawień.

Trudność polega na tym, że wiele metod opiera się na tych samych wskazaniach do leczenia, a wybór optymalnej staje się trudny. W takim przypadku musisz połączyć niezbędne metody. Według klasyfikacji wyróżnia się 3 rodzaje leczenia:

1. Konserwatywny.
2. Minimalnie inwazyjne.
3. Operacyjny.

Hemoroidy I stopnia

Wypadanie węzłów z krwawieniem lub bez:

• Obowiązkowa normalizacja żywienia (z dużą zawartością błonnika).
• Przyjmowanie leków zmniejszających stan zapalny i rozszerzenie naczyń żylnych.
• Czopki doodbytnicze, maści do stosowania zewnętrznego w okresie zaostrzeń.

Hemoroidy II stopnia

Samoredukcja usuniętych węzłów:

• Mocowanie hemoroidu za pomocą pierścienia lateksowego.
• Wprowadzenie sklerosantu.
• Podwiązanie tętnic doprowadzających krew do objętych stanem zapalnym węzłów.
• Elektrokoagulacja.
• Wycięcie węzłów zewnętrznych i wewnętrznych.

Hemoroidy III stopnia

Redukcja ręczna:

• Zastosowanie pierścieni lateksowych.
• Skleroterapia.
• Podwiązanie tętnic.
• Elektrokoagulacja.
• Wycięcie.

Hemoroidy IV stopnia

Niemożliwe ułożenie węzła: usunięcie zmienionych zapalnie węzłów za pomocą specjalnego urządzenia.

Etapy rozwoju hemoroidów

Nie każda metoda jest odpowiednia do leczenia hemoroidów w tym czy innym przypadku. Na ostateczną decyzję wpływa dokładne powiązanie splotów zewnętrznych i wewnętrznych. Jeśli w patologii dominują węzły wewnętrzne, można obejść się bez operacji. Metody opisano powyżej.

Przed postawieniem ostatecznej diagnozy pacjent potrzebuje pełnego badania. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest zbadanie odbytnicy i jelita grubego. Przede wszystkim dotyczy to pacjentów powyżej 45. roku życia, z dziedziczną predyspozycją do onkologii, ponieważ hemoroidy mogą mieć współistniejące choroby:

• Nowotwór złośliwy odbytnicy.
• Polipy.

Również na wybór tej lub innej metody leczenia wpływają objawy (a raczej stopień jej nasilenia), wielkość węzłów i charakter epizodyczny.

Jeśli objawy są łagodne, a wypadanie zdarza się rzadko, lepiej wybrać leczenie zachowawcze. Pierwszą i najważniejszą rzeczą, do której ma na celu skorygowanie odżywiania, wyeliminowanie zaparć i ucisku podczas wypróżnień. Dieta powinna zawierać wystarczającą ilość wody, ponieważ zaparcia często pojawiają się, gdy brakuje płynu, dlatego jelita są zmuszone wysysać ją ze stolca.

Aby złagodzić ten stan, ważne jest:

• Dominującym składnikiem diety jest błonnik.
• Okresowe stosowanie środków przeczyszczających.
• Przepisywanie pacjentowi leków flebotropowych.

Leczenie zachowawcze stosuje się głównie w okresie ostrych zaostrzeń choroby. Inne leczenie jest przeciwwskazane. Jeśli choroba znajduje się w fazie 1 i 2, przeciwwskazane są również inne metody. Co obejmuje leczenie zachowawcze:

• Specjalna dieta.
• Leki przeczyszczające.
• Czopki doodbytnicze, maści.
• Preparaty o działaniu flebotropowym.

Dieta każdego pacjenta ustalana jest indywidualnie. Głównym celem jest normalizacja stolca. Często jednym z głównych czynników prowokujących jest zaparcie lub biegunka. Dieta na tę chorobę surowo zabrania:

• Pikantny.
• Słony.
• Piec.
• Alkohol.

Biegunka wymaga dodatkowych badań. To wyniki badań mają wpływ na korektę diety i leczenia. Jeśli pacjent ma skłonność do zaparć, zaleca się specjalną dietę. Listę produktów i inne szczegóły znajdziesz w specjalnej sekcji. Dla efektu przeczyszczającego polecamy:

• Suszone morele.
• Śliwki.
• Suszone morele.
• Ryc

Jeśli dieta nie wyeliminuje efektu zastoju w jelitach, rozpoczyna się stosowanie środków przeczyszczających. Teraz nie będzie trudno je znaleźć: wystarczy udać się do dowolnej apteki i zapytać. Nie należy ich brać na własną rękę. Dawkowanie i marka leku zależą od następujących czynników:

• Indywidualne cechy ciała.
• Choroby współistniejące.
• Wiek.
• Decyzje lekarza.

Do czasu przepisania ostatecznego leczenia lekarz przepisuje pacjentowi 1 łyżkę stołową. l. Olejek wazelinowy (2-3 razy dziennie).

Najważniejsze w leczeniu patologii

Warto jednak pamiętać, że żadne maści ani inne leki nie pozbędą się całkowicie problemu. Tylko tymczasowo wyeliminują objawy i nic więcej. Terapia zachowawcza będzie nieskuteczna w przypadku regularnego wypadania splotu żylnego: pomogą tu jedynie radykalne metody leczenia.

Ponadto przy przepisywaniu postaci dawkowania leku bierze się pod uwagę pewne czynniki. Na przykład czopki doodbytnicze nie są odpowiednie dla pacjentów z silnym zespołem bólowym. W tym przypadku preferowana jest maść. W niektórych przypadkach dopuszczalne są kombinacje.

Nie ma potrzeby wymieniania całej listy leków na tę patologię, ponieważ jest ona bardzo duża. Decydującym czynnikiem są indywidualne cechy ciała i osobiste dolegliwości pacjenta.

Co wpływa na wybór maści lub czopków:

• Ostre hemoroidy z zakrzepicą.
• Zapalenie.

W tej sytuacji przepisywane są środki znieczulające i leki przeciwzapalne, które łagodzą obrzęk. Konieczne jest stosowanie takich leków przez pewien czas, ponieważ zawierają one hormony i niesteroidowe środki przeciwzapalne.

Warunkiem leczenia farmakologicznego jest stosowanie środków flebotropowych.

Minimalnie inwazyjne leczenie

Skleroterapia

Jest to metoda polegająca na wstrzyknięciu w okolicę hemoroidów specjalnego roztworu – środka obliterującego. Przy prawidłowym podaniu manipulacja nie powoduje bólu. Nie stosuje się znieczulenia miejscowego. Czas trwania nie przekracza 10 minut. Hospitalizacja nie jest wymagana. Po zabiegu można dalej prowadzić ten sam tryb życia. Przez dwa dni może wystąpić dyskomfort w odbycie. Metodę tę stosuje się w przypadku patologii w fazie przewlekłej (uwalniana jest krew, sploty nie wystają). Ta metoda jest rzadko stosowana, ponieważ manipulacja jest dość złożona, a jeśli lek zostanie podany prawidłowo, możliwa jest martwica błony śluzowej. Z reguły okres spokoju po manipulacji wynosi około 3-7 lat.

Koagulacja w podczerwieni

Metoda naświetlania obszarów objętych stanem zapalnym promieniowaniem podczerwonym. Z jego pomocą tkanka hemoroidalna zaczyna stopniowo umierać. Po manipulacjach możesz prowadzić swój poprzedni styl życia. Ból może występować przez dwa dni. Metodę AI stosuje się na 1. i 2. etapie patologii, gdzie wielkość obszarów jest niewielka. Okres spokoju wynosi 3-7 lat, bez poważnych powikłań.

Mocowanie za pomocą pierścieni lateksowych

Ta procedura jest najczęstsza spośród wszystkich innych metod. Jego zalety:

• Niski koszt.
• Szeroki zakres wskazań.
• Bez ryzyka powikłań.

Pomysł jest taki, że na ten obszar nakłada się lateksowy pierścień. Odbywa się to za pomocą ligatora. Pod naciskiem pierścienia zaczyna on obumierać i być odrzucany. Manipulacja jest szybka do wykonania (3-5 minut), nieskomplikowana i praktycznie bezbolesna. Po podwiązaniu można prowadzić dotychczasowy tryb życia. Ból może występować przez dwa dni. Metoda ligacji jest wskazana w fazach 1-3 patologii. Prawie nie ma powikłań. Czasami po zdjęciu pierścienia pojawia się krwawienie. Wadą tej procedury jest to, że podczas jednej sesji usuwany jest tylko 1 obszar; kolejna manipulacja jest możliwa dopiero po kilku tygodniach.

Podwiązanie tętnic

Metoda podwiązania proksymalnego pozwala zlokalizować i podwiązać wszystkie tętnice zaopatrujące obszary objęte stanem zapalnym. W tej metodzie stosuje się znieczulenie miejscowe. Zabieg przeprowadza się za pomocą anoskopu z czujnikiem ultradźwiękowym. W wyniku podwiązania tętnic obszary objęte stanem zapalnym znikają. Czas trwania zabiegu wynosi około pół godziny. Prawie nie ma bolesnych wrażeń. Możliwy ból przez dwa dni i podwyższona temperatura. Możesz prowadzić taki sam styl życia. Metodę tę stosuje się we wszystkich fazach patologii.

Plusy:

• Żadnej śmierci tkanki.
• Skrócony okres rehabilitacji.
• Przetwarzanie w jednym czasie.
• Dłuższy okres pokoju (5-10 lat).

Wady:

1. Procedura jest dłuższa w porównaniu do innych.
2. Bolesne doznania.
3. Wysoki koszt.

Interwencja chirurgiczna

Operacja Milligana-Morgana

Ta metoda interwencji chirurgicznej polega na wycięciu obrzęków zewnętrznych i wewnętrznych, a następnie ich opatrzeniu. Stosowany we wszystkich fazach choroby.Niuanse:

• Znieczulenie ogólne.
• Konieczność 3-5 dni hospitalizacji szpitalnej.
• Zmniejszona wydajność przez 10-15 dni.
• Długi okres rekonwalescencji – około 1 miesiąca.
• Czas trwania manipulacji wynosi około pół godziny.

Zaletą jest to, że jest to jedyna i radykalna metoda terapii. Okres spokoju trwa do 12 lat, powtarzające się nawroty są możliwe tylko w 15-30% przypadków. Wady: bolesne odczucia przez 2-4 dni. Musisz brać leki przeciwbólowe. Okres rekonwalescencji jest długi, podobnie jak blizny i obniżone napięcie zwieracza odbytu.

Metoda profesora Longo

Metoda ta polega na przecięciu błony śluzowej odbytnicy. Odbywa się to za pomocą specjalnego zszywacza. Obszary tracą zdolność do wybrzuszania się, a przepływ krwi maleje. Wskazany przy patologii we wszystkich fazach. Niuanse:

• Znieczulenie ogólne.
• Hospitalizacja w szpitalu 2-4 dni.
• Okres rekonwalescencji wynosi 3-5 dni.

Zalety zabiegu są podobne do hemoroidektomii, niewielkie nasilenie bólu; powrót do zdrowia jest szybki, nie ma żadnych powikłań. Minusem jest to, że jest drogi (ze względu na użycie zszywacza).

Wniosek

Metody opisane powyżej w artykule nie są jedynymi stosowanymi w leczeniu hemoroidów. Stosuje się także krioterapię. Ale ta metoda nie jest jeszcze tak rozpowszechniona, ponieważ występuje nietrzymanie wydzieliny z odbytu, głębokość uderzenia nie jest kontrolowana.

Pacjent ma prawo zdecydować, czy udać się do lekarza, czy nie. Oczywiście warto zwrócić uwagę na częstotliwość krwawień i bólu, gdyż częste krwawienia powodują anemię. W przeciwnym razie hemoroidy nie są zbyt groźne dla życia. Warto jednak przestrzec, że im szybciej udasz się do lekarza, tym lepiej. Dzięki temu unikniesz bardziej radykalnego leczenia i poprawisz swoje życie.

Pamiętaj, że tylko proktolog może pomóc rozwiązać ten problem. Jeśli zauważysz następujące objawy:

• Okresowe krwawienie z odbytu.
• Swędzenie i pieczenie w odbycie.
• Odczuwasz dyskomfort i ból – natychmiast skontaktuj się z proktologiem! W żadnym wypadku nie należy samoleczyć!